Ik pleit schuldig. Ik verzamel leuke naaipatronen en doe er daarna niks mee. Ik koop naaimagazines en laat ze in de kast liggen. Ik koop naaiboeken en laat ze op het rek staan. Ik pin dat het een lieve lust is en bekijk ze daarna niet meer.
Want de waarheid is, gewoon eraan denken dat ik al die Pinterest boards ga doorploeteren, daar word ik al moe van. En dus begin ik er niet aan. Of ik doe het wel en kan dan niet kiezen wat ik eerst ga maken. En dan maak ik niks.
Wanneer ik naar een stoffenwinkel ga, kan ik meestal niet stoppen bij één stofje. En al helemaal niet nu ik in Riyadh woon, waar amper leuke stoffenwinkels te vinden zijn. En dan kom ik thuis met een stofje waarvan ik een topje wil maken, zonder enig idee te hebben welk topje. En of ik daar dan een patroon voor heb.
Want, in een goeie stoffenwinkel krijg je goeie raad
en advies er zomaar voor niks bij. Je hoeft dan geen patroon of exacte afmetingen voor je stof mee te nemen. Als je aan de dame of heer in de winkel kan uitleggen wat voor sòòrt topje je wil maken, dan ben je vertrokken. Daarom ga ik mijn stoffen meestal halen bij Stitch en Co in Mechelen. Ik ben niet van Mechelen, ik vind er amper mijn weg. Ik weet één goede ondergrondse parking en ik weet hoe ik daar moet geraken. En van daaruit weet ik hoe ik in de stoffenwinkel moet geraken. En daar vind ik dan ook wel een cafeetje of brasserietje in de buurt en meer moet ik niet hebben.
Toen ik na mijn laatste trip naar België, en naar mijn favoriete stoffenwinkel, weeral thuis kwam met een stapel stof om U tegen te zeggen, vond ik dat ik toch es wat dieper in mijn patronen moest duiken voor ik weer een nieuw patroon ging aankopen. Of in die Pinterest boards duiken. Ik word er al moe van.
Ongeveer een week geleden.
Stan is na school zo goed alleen aan het spelen dat ik door mijn naaitijdschriften begin te bladeren. Ik wil nog een raglan maken voor elk van de kinderen, en een jurk voor Annabel en een topje voor mij en een handtas en… Mijn lijst met dingen die ik wil maken is ongeveer een A4 lang, en dan tel ik het naaiwerk voor Bagoogoo niet eens mee. Ik moest dus wat inspiratie hebben om erin te vliegen.
Operatie naaipatronen ordenen 1.0 start.
Ik blader door die magazines, en stop hier en daar zo’n vierkant blocnote papierke tussen. Ik wist niet dat ik zoveel leuke patronen in huis had! Nadat ik die magazines doorploeterd heb, bekijk ik de boeken ook eens. Die zijn tof, jong! Ik begrijp waarom ik die in huis wou halen.
Maar, bedenk ik, als ik die patronen écht overzichtelijker wil maken, dan moet ik gemakkelijk kunnen zien of dat papierke tussen die bladzijden zit omdat daar een mooi rokje in staat voor mij of een short voor Stan.
Tijd voor operatie naaipatronen orderen 1.1.
Ik vervang die vierkanten papierkes door post-its. Ik heb er in de zomer hele toffe in de Hema gekocht. Die waren eigenlijk voor mijn bullet journal bedoeld (later meer hierover), maar ik doe er precies niet echt iets mee. Ik kies paarse post-its voor patronen voor volwassenen en gele post-its voor de kinderen. En op de post-its schrijf ik wat er op de bladzijde te vinden is, en in het geval van de kinderen of het voor meisjes of jongens is en vanaf welke leeftijd, en ik vermeld ook de moeilijkheidsgraad. Soms heb ik wel zin in iets uitdagenders, soms moet het gewoon simpel zijn. Klaar! Ik ben heel trots op mijn werk – ik kan dat niet ontkennen.
Maar toch blijft er iets aan mij knagen. Het zou nog toffer zijn als ik een soort van Pinterest board had waar ik rap de foto’s kan zien van al die patronen en dan snel kan kiezen. Maar dan overzichtelijker. En met zoekwoorden.
Twee dagen later raak ik niet in slaap
en is mijn man luid aan het snurken. Als ik daarnaar blijf luisteren, komt er van slapen zeker niks meer in huis, dus ik sta op. En wanneer ik beneden kom, denk ik: ‘Misschien moet ik nu dan eens een paar naaipatronen kiezen die ik wil maken deze week (lees de komende weken of maanden – I get carried away sometimes).’
Maar wanneer ik in mijn bureau aankom en naar die boeken en magazines zit te kijken, denk ik: ‘Ik moet eerst alles tegoei ordenen en dan pas kan ik kiezen.’ Ik weet het, dat klinkt een beetje freaky als je bedenk dat het al één uur was. Normaal gezien zou ik gewoon de iPad nemen en wat Facebooken of een boek lezen. Eventueel wat Netflixen. Ik weet ook niet wat mij bezielde.
En zo gaat ook operatie naaipatronen ordenen 2.0 van start.
Ik pak mijn Nikon, probeer een plaats te zoeken waar ik genoeg licht, maar niet te veel schaduwvorming heb en verschuif de strijkplank zo dat het licht optimaal is. Het is natuurlijk wel één uur ’s nachts en het zijn maar naaipatronen dus de lat ligt niet zo heel erg hoog. Gelukkig, want die fotografie cursus loopt nog altijd en ik heb precies nog een lange weg af te leggen. Kijk maar naar de foto’s bij de platte pennenzak en de ronde pennenzak… It’s a work in progress.
En ik neem foto na foto na foto. Elke bladzijde waar een post-it op plakte, wordt vastgelegd op de gevoelige plaat. Ik heb die nacht niet zo heel veel geslapen.
Maar toch genoeg om de volgende dag vol goede moed
al die foto’s op te laden op Flickr. Fliwatteuh, zegt u? Ik leg het snel uit. Flickr is een online platform waar mensen foto’s delen. Ze geven aan iedereen die een gratis account opzet 1TB aan opslagruimte voor foto’s. Filmpjes misschien ook, dat weet ik niet. 1TB. Dat is véééél.
Je kan foto’s opladen en bewerken (al zou ik dat in een ander programma doen), in albums organiseren en er tags aan hangen. Je kan ook individueel of per album privacy settings toekennen en bepalen wie nu wel en niet naar jouw foto’s mag kijken of er commentaar op mag geven. Die van mij zijn privé, dat begrijp je wel. Je kan zelfs de app op je iPhone installeren en elke foto die je met je iPhone neemt automatisch laten uploaden naar Flickr. Ik heb dat een tijdje gedaan, maar kan mij niet meer herinneren of dat wel of niet goed werkte. En of dat nu nog altijd kan. Het ging hier over naaipatronen ordenen.
Dus: ik laad al mijn patronen op en ook de covers van de boeken en magazines. Aan alle foto’s hang ik tags, of zoekwoorden, waarop ik later een search kan doen. Bij de covers zet ik gewoon de naam van het boek of magazine (ook editienummer hiervoor) en eventueel een vermelding als er alleen kinder- of damespatronen in staan.
Bij elk van de foto’s van de naaipatronen
zet ik een verwijzing naar het boek of magazine waar ze uitkomen. Wanneer ik dan een foto vind van iets wat ik wil maken, dan kan ik nakijken uit welk boek of tijdschrift het komt. Als ik dan snel wil weten hoe dat boek of tijdschrift eruit ziet, dan kan ik weer zoeken op de naam ervan en zie ik de foto van de cover. Het kan niet mislopen, ik zeg het u.
Ik gebruik bij elk patroon natuurlijk ook tags als topje, broek, rok, dames, meisjes enzovoort. Je begrijpt waar ik naartoe wil. En de moeilijkheidsgraad vermeld ik ook. Ik wou eerst gewoon ** of *** gebruiken, maar Flickr had dat niet graag. Dus heb ik het maar opgelost door 2sterren en 3sterren te schrijven en dat werkte wel.
En nu heb ik dus een digitale bibliotheek van naaipatronen.
Mét zoekfunctie. En ik ben blij. Wanneer ik ‘dames’ en ‘topje’ intyp, komen er zomaar efkes 10 patronen tevoorschijn! Nu moet ik alleen nog kunnen kiezen.
***UPDATE: Mijn geweldige zus gaf me ook nog de raad mee om zeker de benodigdheden mee te fotograferen. Wanneer je dan een geweldige ingeving krijgt in de stoffenwinkel kan je meteen nakijken hoeveel stof en andere zaken je mee moet nemen.***
Enkele van de foto’s die werden opgeladen:
En dat ziet er dan zo uit in Flickr, als je bijvoorbeeld op zoek gaat naar een jurkje voor een meisje:
Vragen? Opmerkingen? Geef maar door in een reactie onderaan de pagina of neem contact met mij op via het contactformulier.
de oranje kamer 