Sommige soorten speelgoed gaan generaties lang mee. Ik bedoel dan: generatie na generatie vinden kinderen het leuk om ermee te spelen. Knikkers. Botsballen. Lego.

Puzzels. De allerkleinsten beginnen met houten legpuzzels. Ik herinner me nog vaag daarmee gespeeld te hebben in ons huis in hartje Leuven toen ik klein was.  Alleen had ik toen nog niet door hoe onhandig die dingen zijn om op te bergen.

Voor mijn eigen kinderen kocht ik dus ook houten legpuzzels. Met auto’s, treinen, hete luchtballonnen. Alle personages uit Bumba. Veel stukken of weinig stukken. Grote of kleine. Wanneer de puzzels te makkelijk werden, zochten de kinderen zelf naar een grotere uitdaging door drie puzzels tegelijk te maken. En dat lukte. Tenminste, het lukte de kids. Ikzelf was daar iets minder sterk in. Beschamend.

Elke keer als ik die puzzels moest opruimen,

moest ik alle stukken in de puzzels passen en daarna zo horizontaal mogelijk opbergen. Anders vallen de puzzelstukken er weer uit. Makkelijker gezegd dan gedaan. En zodra de kinderen die puzzels in het oog kregen, haalden ze toch weer alles overhoop en lagen alle puzzelstukken weer door elkaar.

Eureka!

Op een gegeven moment zag ik het licht. Ik schreef met viltstift op de achterkant van elke puzzelplank een cijfer. Op de achterkant van elk puzzelstuk dat op die plank hoorde, schreef ik hetzelfde cijfer. Dat maakte dat opbergen al iets eenvoudiger. Zeker als er tien puzzels tegelijkertijd op de grond liggen. Had ik al gezegd dat Stan probeerde om dat puzzelen iets uitdagender te maken?

Na onze verhuis naar Saudi Arabie vond ik geen goede manier meer om de puzzels horizontaal weg te leggen. Maar intussen had ik wel weer meer tijd om te naaien! Ik zat dus al snel achter mijn naaimachine, zakjes te naaien. Voor elke puzzelplank kwam een zakje waar alle puzzelstukken in pasten. Bovenaan een tunnel en een koordje erdoor. Met de Cricut uit flokfolie cijfers geknipt. Cijfers op de zakjes gestreken. Klaar!

Zelf maken?

Deze zakjes zijn in geen tijd klaar. Je kiest zelf hoe groot je ze maakt. Je kan ze voeren of gewoon goed zigzaggen. Je kan ze decoreren door er een naam op te flokken, of cijfers zoals ik of je kan ze gewoon laten zoals ze zijn.

Daar gaan we!

Benodigdheden

Stof – hoeveel je nodig hebt is afhankelijk van de grootte van je zakje

Bijpassend garen

Lint of koord – vier keer zo lang als je zakje breed is. Hoe gladder het lint, hoe makkelijker het zakje open zal gaan.

Veiligheidsspeld (niet breder dan je lint)

Eventueel een koordstopper als je wil dat het zakje goed dicht blijft

Flockfolie of andere decoratie

1. Bepaal de grootte van je zakje

In mijn geval waren de zakjes ongeveer 15 x 20 cm maar alles hangt af van wat je erin wil en ook hoeveel je uit je stof kan krijgen. Vergeet niet om naadwaarde bij te tellen onderaan en aan de zijkanten. Je kan er ook voor kiezen om in twee kleuren te werken. Laat je creativiteit de vrije loop!

Voor de bovenkant moet je nog meer bijtellen dan de naadwaarde, want daar komt een tunneltje voor het koord/lint. De hoogte van de tunnel hangt af van de dikte van het koord/lint. Zorg dat de tunnel niet te krap is. Tel daarna bij de hoogte van je zakje tweemaal de hoogte van de tunnel en voeg nog 1 cm naadwaarde toe. Knippen maar.

2. Knoopsgat maken

Dit is het enige aan de zakjes wat een klein beetje moeilijker is. Door het knoopsgat zal straks je lint naar buiten komen.

Neem het achterpand. Leg het met de  goede kant naar onder. Meet vanaf de bovenrand de hoogte die je bijtelde voor de tunnel en de naadwaarde af (zie afbeelding). Vanaf de rechterzijde meet je de naadwaarde af en telt 1 cm bij.

In de afbeelding hieronder zijn de groene lijnen hulplijnen, die hoef je niet noodzakelijk op de stof te tekenen. De bruine lijn is waar het knoopsgat moet komen. Kijk goed na dat het knoopsgat niet onder de lijn uitkomt waar straks het stiksel van de tunnel zal komen. Het mag ook niet hoger uitkomen dan de tunnel zelf. Je kan in plaats van een knoopsgat ook met ringen werken als je wil, maar de positionering blijft ongeveer hetzelfde.

Kijk in de handleiding van je naaimachine na hoe je een knoopsgat moet maken. Doe daarna hetzelfde voor het voorpand, maar deze keer meet je vanaf de linkerzijde.

Maak het knoopsgat open voor je verder gaat.

3. In elkaar naaien

Echt, de rest is zo simpel dat ik het moeilijk vind om in stappen op te delen. Zigzag alle stukken stof (tenzij je met een voering wil werken, dan is dat niet strikt noodzakelijk).

Meet aan de bovenzijde de naadwaarde af en strijk om. Doe hetzelfde voor de hoogte van de tunnel. Dat maakt het straks makkelijker.

Leg de goede kanten van voor- en achterpand op elkaar en stik vast aan zij- en onderkant. Zorg dat de plooien die je net streek mooi op elkaar aansluiten (maar leg alles plat).

Plooi naadwaarde en tunnel om en stik vast.

4. Lint door de tunnel trekken

Bevestig de veiligheidsspeld aan het uiteinde van het lint. Wriemel de veiligheidsspeld en het lint door het knoopsgat en begeleid het lint door de tunnel naar het andere knoopsgat. Nu kan je kiezen:

1. Naai de uiteinden van de linten aan elkaar. Draai het lint zo door de tunnel dat de naad binnenin verstopt zit. Klaar!
2. Maak een knoop in de uiteinden van de linten. Klaar!
3. Trek de uiteinden van de linten door de koordstopper. Maak een knoop in de uiteinden van de linten. Klaar!

5. Versier

The sky is the limit!

Voor Stans eerste verjaardag “trakteerde” ik op de crèche met zakjes. Ik werkte voor elk zakje met twee verschillende stofjes met daartussen een lint gestikt. Alle 40 zelf in elkaar geknutseld. Dat doe je één keer en daarna nooit meer. Het duurde even voor ik de foto terug vond. Snel-snel genomen ’s ochtends toen we eigenlijk al in de auto hadden moeten zitten. Je kan het zakje nog verder personaliseren door er met textielstift de naam van je kind op te schrijven, of met flockfolie. Daarom heb ik het onderste deel in effen stof gemaakt. Maar zoals ik al zei: the sky is the limit!

Vragen? Opmerkingen? Geef maar door in een reactie onderaan de pagina of neem contact met mij op via het contactformulier.