Het is morgen weer Koningsdag in Nederland en dan organiseren onze Nederlandse vrienden ieder jaar heel wat activiteiten. Waaronder een kleedjesmarkt. Zo noemen zij dat als iedereen wat oude rommel uitstalt en probeert te verkopen, terwijl hij/zij op een deken zit in het gras (een picknick kleed, hence “kleedjesmarkt”).
De kleedjesmarkt was geoganiseerd door de Nederlandse School. Ze waren er dit jaar vroeg bij: een week voor de echte festiviteiten. Eerst moesten alle kids oerhollandse activiteiten doen als – hou je vast – spijkerpoepen (serieus), spijkerbroekhangen (echt) en koekhappen (wat nog iets anders is dan snoephappen – consternatie). Oh ja, de kids moesten ook nog hun fiets versieren in oranje, rood, wit, blauw. Daarna was het tijd voor het hoogtepunt van de dag: de kleedjesmarkt.
Cue oude rommel om door de kids te laten verkopen.
Heb ik meer dan genoeg. Met hopen, zeg maar. Aan de voordeur ligt een stapel Bumba boekjes die ik al weken op de NL WhatsApp groep wil zetten om weg te geven. Omdat Piet de hele week in het buitenland zat en na een dag thuis alweer vertrok naar een ander land, heb ik geen tijd gehad om ook nog andere rommel uit te zoeken. (Eigenlijk was dat gewoon een handig excuus. Ik heb ervan geprofiteerd om tijdens zijn afwezigheid online De Mol te binge-watchen want Piet wordt daar zenuwachtig van. No kidding. Zo een tof programma!)
Maar ik vond die oude boekjes toch een beetje zielig om te verkopen.
Wie weet zou er niemand komen met kleine kids. Omdat snoep altijd verkoopt, en leuk snoep nog beter, had ik het lumineuze plan opgevat om cupcakes te maken in de kleuren van de Nederlandse vlag. Ik haalde dat idee hier. Het is te zeggen, die dame maakte heel leuke macarons in drie kleuren voor Fourth of July. Maar ik vind macarons niet lekker, dus ik heb dat ook nog nooit gemaakt. Omdat er geen ruimte was voor mislukking (ik begon natuurlijk pas rond een uur of 11 te plotten en dat spel begon al om 15u), bouwde ik dat idee om tot een drie-kleuren-cupcake.
Ik haalde het boek van de boerinnenbond van onder het stof
(altijd veel stof hier met al dat zand dat rond dwarrelt) en begon het deeg voor 4/4 cake te maken. Annabel wou gretig helpen, Kobe had niet de minste interesse. Deeg in twee verdeeld, de helft blauw gekleurd en de helft rood. In cupcake vormen en klaar.
Intussen moest ik een goed recept vinden voor die witte laag. Ik heb ook hele lekkere wortelcake gemaakt met cream cheese frosting. Onlangs had mijn chauffeur (die de boodschappen doet terwijl ik ga werken) namelijk een grote pot cream cheese meegebracht in plaats van smeerkaas. Ik had al zitten vloeken omdat ik niet wist wat gedaan daarmee, maar dat probleem kon ik nu dus ook meteen oplossen. Intussen was Stan weer thuis gekomen van de Nederlandse School en die vond de frosting meer dan geslaagd. Gelukkig.
Eens de cupcakes min of meer afgekoeld,
sneed ik de dekseltjes van de blauwe cupcakes eraf (die werden ook goedgekeurd door Stan). Dat zou de onderste laag worden van de vlag. Ik deed er de frosting op en zette er dan de rode laag op. En toen was het om zeep. De frosting was niet hard genoeg, de onderste laag cupcakes niet recht genoeg afgesneden, de bovenste laag te zwaar, en alles was mislukt. Alle respect voor dat vrouwke met haar macarons. De kleur van de cupcakes was ook al niet goed (geen idee hoe zij aan dat leuke felle blauw komt), maar daar wou ik tevoren nog niet aan denken.
Ik in zak en as, maar de kinderen vinden mislukte cake geweldig. Ik wil dan dat die snel verdwijnt en dan mogen ze twee stukken eten in plaats van één. Maar daarmee had ik nog altijd geen snoep om te verkopen op de kleedjesmarkt.
Ik deed nog een Fourth of July ontdekking.
Aardbeien, gedoopt in witte chocolade met daarop blauwe sprinkles maken ook de Nederlandse vlag. Mijn Belgenhart bloedde voor zoveel rood-wit-blauw, maar ik moest echt zorgen dat de kids iets konden verkopen op die klotemarkt voor het geval niemand in die boeken geïnteresseerd zou zijn.
En het was nog eens poepsimpel ook.
Keukenklunzen welkom! Aardbeitjes wassen, au bain marie een pak witte chocolade smelten en blauwe sprinkles in ene kommetje doen. Aardbeien door de chocolade halen, dan met een lepeltje wat blauwe sprinkles erover strooien en op een blad bakpapier laten hard worden. In een mum van tijd had ik 16 aardbeien, vermomd als Nederlandse vlag.
En de kinderen?
Die vonden de kleedjesmarkt geweldig. Stan voelde zich een hele meneer als verkoper op zijn deken. Om het eenvoudig te houden had ik alles 1 riyal geprijsd (25 cent). Want het draait natuurlijk niet om de opbrengst (voor ons althans) maar wel om het plezier van het verkopen. Voor de kids. En het plezier om van die rommel verlost te zijn. Voor de ouders. We hebben enkele boekjes verkocht en ook enkele aardbeien. En we kochten – zucht – een Elsajurk, een roze diadeem, een winterjas, een Hello Kitty pet, twee jurken, twee gezelschapsspellen en een LEGO-trui. Iemand probeerde me nog een oranje T-shirt met kroon erop te verkopen. Dat ging echt te ver.
Toen we thuis kwamen, besefte ik opeens dat ik nog twee giga vuilniszakken
vol oude kleren in het opbergkot had staan, klaar om aan het goede doel te schenken. Die kan ik nu dus gewoon laten staan tot volgend jaar, want die kleren, die verkochten blijkbaar wel goed.
Voor meer ideetjes voor tricolore creaties (gelukkig niet van mij), kijk hier.
de oranje kamer 