Er is alweer een nieuw jaar begonnen en ik was nog niet helemaal klaar met het oude. Ik had het voorbije jaar meer willen bloggen, naaien, knutselen, sporten, reizen, afspreken met vrienden en familie. Maar het jaar zit er op en dat betekent dat ik weer een nieuwe kans krijg om het beter te doen.
Vooruit met de geit!
Ik ben nochtans niet zo van de nieuwjaarsvoornemens. Ik las het boek The Four Tendencies van Gretchen Rubin (aanrader met grote A, alle boeken die ze publiceerde sinds 2008 trouwens) en ik weet nu dat ik een obliger ben. En dat zijn mensen die het opgegeven hebben om voornemens te maken omdat ze zich er toch niet aan houden. Klinkt bekend? Keep reading, my friend.
Wat zo’n obliger dan kan doen om zich er toch aan te houden, is accountability in te bouwen. Het is maar een kleine tip tussendoor, maar ik ga hem gelijk zelf toepassen door mijn voornemens voor 2019 in de groep te gooien. Want ik zag onlangs iemand de volgende inspirerende woorden posten op sociale media. (Ik ga dat niet vertalen, als het niet duidelijk is dan copy-paste je dat maar naar Google translate)
- break a bad habit
- learn a new skill
- do a good deed
- read a difficult book
- visit a new destination
Boy oh boy, die woorden deden iets met mij.
Ik begon bijvoorbeeld gelijk aan deze post te schrijven. Ook al heb ik vijf andere half afgewerkte posts klaar staan. (Ook een werkpuntje. Roloog.) Dus voilà, opeens kwamen die voornemens vanzelf in mij op en ik ga ze meteen wereldkundig maken.
Vorig jaar zag ik op sociale media dat heel wat mensen een thema kozen voor het jaar. Ik dacht – ik doe mee. Ik koos toen Connect: vaker bellen of mailen met het thuisfront, meer afspreken met vrienden en familie, sneller een praatje slaan met vreemden. Open staan voor nieuwe vriendschappen, quoi. Een belangrijke, zeker voor expats, aangezien vrienden steeds maar komen en gaan. In mijn geval zijn er de afgelopen tijd vooral veel gegaan en dat gaat zo verder het komende jaar. (snif snif) Wanneer ik met de kids naar een speeltuin ga, verschuil ik me vaak achter hen om geen contact te moeten leggen met de andere ouders. Een vriendin, die zichzelf daarin herkende, raadde me aan om niet meteen een diepere connectie te gaan zoeken. Zij en ik hadden natuurlijk wél meteen een connectie bij het eerste contact.
Break a bad habit
Ik heb heel wat onhebbelijke gewoontes. Vraag het aan mijn man, mijn zus, mijn kinderen en iedereen die meer dan vijf minuten met mij heeft doorgebracht. Wat ikzelf het ergst vind, is nagelbijten. Toen ik aan mijn eerste job begon, heb ik dat afgezworen. Ik vond nagelbijten er niet professioneel uitzien, en afgekloven vingers ook niet. Elke keer mijn vingers naar mijn mond gingen, hield ik dat voor ogen en zo ben ik gestopt. Ik had echt mooie nagels tot ongeveer anderhalf jaar geleden. Plots begon ik weer en ik vind het moeilijk om te stoppen. Maar ik ga me er nog eens aan wagen. Tips welkom, maar niet afkomen met die vieze nagellak want ik ben daar intussen tegen bestand. I’m strong like that. 😉
Learn a new skill
Ik volg tussendoor al eens een cursus (online en “in het echt”) en ik heb zo de afgelopen drie jaar al wel het een en ander geleerd: Zentangle, mandala’s maken en versieren, handlettering, online marketing, screen printing, Arabisch. Ik ga niet zeggen dat ik dat nu allemaal meesterlijk beheers (al zeker dat Arabisch niet), maar ik heb er wel iets van opgestoken. Ik ga gewoon verder mijn eigen nieuwsgierige zelve zijn en dan komt dit goed.
Bovendien heb ik me ingeschreven voor Gretchen Rubins Happiness Project Experience. In 2008 was ik helemaal omver geblazen van haar boek The Happiness Project en ik was het voorbije jaar beginnen denken dat ik zelf eens zo’n project moest starten. Nu biedt Gretchen een framework aan dat we kunnen volgen, met maandelijks advies en alles. Ik heb me dus maar meteen ingeschreven en ik heb ook iemand anders uit mijn nabije omgeving meegesleurd. Accountability en alles. We gaan ervoor. Bovendien hebben we nu een supergoed excuus om tussendoor even te Facetimen onder het mom van: “Effe checken hoe het bij haar gaat met dat project.” En: “Ik weet niet goed hoe ik het zou toepassen, even aftoetsen.” Ik heb er wel zin in, al vrees ik dat ik onderschat hoeveel werk erbij komt kijken.
Do a good deed
De moeilijkste. Ik vrees dat ik deze te groot inschat. Dat een goede daad meteen iets groots moet zijn. Ik stort elk jaar geld aan verschillende goede doelen. Als ik op Amazon iets bestel dan typ ik smile voor mijn URL. Zo gaat een deel van wat ik besteed naar een goed doel. Maar geld geven is te gemakkelijk. Ik probeer de mensen die voor mij werken ook al eens een extraatje te geven of een dagje of enkele uren vrij te geven wanneer dat kan. Misschien gaat het er gewoon om dat je je ogen open en je geest bereid houdt om goede daden te stellen. Hoe klein ook. Wanneer dat kan. Check.
Read a difficult book
Lezen is mijn grootste hobby. Zoals veel mensen weten, mogen vrouwen niet met de auto rijden hier. Ik word dus rond gereden. Dat is niet altijd zo geweldig als het lijkt, zeker voor een controlefreak als mezelf. (Loslaten, nog zo een werkpuntje.) Het grote voordeel van rond gereden worden, is wel dat ik veel kan lezen. Van het moment dat ik de auto in stap, zit ik met mijn neus in een boek. Minstens een uur per dag. Meer als we veel rondrijden. (Het verklaart ook waarom ik me to-táál niet kan orienteren in deze stad.) Soms blijft het daarbij, soms lees ik thuis nog verder terwijl de kinderen voor de zoveelste keer dezelfde aflevering van My Little Pony of PJ Masks opzetten op Netflix. In de maand december was ik echt on a roll (okee, er zaten enkele verlofdagen tussen) en heb ik acht boeken gelezen. Allemaal romans en dat gaat snel. Moeilijke boeken zijn dat dus niet en daarom tellen ze niet. Dedju.
Vorig jaar schreef ik in op de Next Big Idea Club. Dat is een clubje van ge-wel-di-ge auteurs die samen om de drie maanden twee boeken promoten waarvan ze vinden dat ze belangrijk zijn. In ruil voor je lidgeld krijg je die boeken automatisch toegestuurd. In je brievenbus als je in USA woont, op je Kindle of een ander device als je ergens anders woont. Ik ben nog nooit teleur gesteld door hun keuze van boeken. Maar ik moet ook toegeven dat ik ze nog niet allemaal heb gelezen en dat ik met die drie maanden dus niet altijd toekom om die twee boeken te lezen (ook wel omdat ik dus nog graag fictie lees tussendoor). Ik denk dat ik deze dus ook wel mag afstrepen op voorwaarde dat ik toch wel de helft van die NBIC boeken lees, vind ik.
Ik las het afgelopen jaar ook Pride and Prejudice, in de originele versie. Ik zal niet zeggen dat dat een moeilijk boek is, maar makkelijk is het toch ook niet. Met dat niet-zo-alledaags Engels moet je toch je hoofd erbij houden. Ik wil dit jaar graag nog Sense and Sensibility lezen dus misschien kan dat ook meetellen. Ik reken op een trage zomer. 🙂
Voor wie graag leest, en een e-reader heeft, kan ik trouwens bookbub.com aanbevelen. Voor meer info, checken die handel!
Visit a new destination
Heerlijk. Reizen is de max. Een change of scenery kan mijn batterijen weer helemaal opladen. Helaas is reizen niet zo evident als het lijkt. Als goeie expats gaan wij braaf minstens één keer per jaar terug naar België. Ik wil die reizen voor geen goud ter wereld missen, maar mensen onderschatten vaak dat dat een reis is. Helaas niet één naar een spannende, nieuwe bestemming. Daardoor komt écht reizen er vaak niet van, zeker nu mijn man een nieuw contract heeft en zijn verlofdagen van 50 naar 20 zag slinken. Ik heb nochtans nog een lange travel bucket list liggen. We gaan elke zomer samen op reis (afgelopen zomer nog de Provence) en dat zal dit jaar hopelijk niet anders zijn. Ik ben precies nog niet klaar met Zuid-Frankrijk. Een kleine citytrip tussendoor zou ook plezant zijn, maar we zien wel.
Ziezo, ik ben er klaar voor.
Al mag ik natuurlijk al die andere dingen niet vergeten: afspreken met vrienden en familie, sporten en bloggen, tijd maken voor oude en nieuwe hobby’s. Met dat happiness project zullen we dat allemaal wel ingewerkt krijgen. En anders is er 2020 om het weer beter te doen.
PS: Terwijl ik dit schreef, zijn mijn nagels weer wat korter geworden. Er is nog werk aan de winkel.
En natuurlijk aan iedereen een geweldig jaar gewenst. Dat je elke dag mag schateren van het lachen en dat iedereen gezond mag zijn. En dat je al je voornemens kan waarmaken. Duh.
de oranje kamer 